Chlorideschade
Chlorides (zouten) en ijzer zijn geen vrienden van elkaar. Als chlorides in het beton aanwezig zijn kan het staal gaan corroderen onder invloed van de aanwezige chlorides. De chlorides kunnen van buitenaf in het beton dringen, denk hierbij aan dooizouten, zwembadwater of zeelucht/water. Een andere mogelijkheid is dat de chlorides zijn ingemengd in het beton door toepassing van zeezand of chloride houdende versneller Calciumchloride. Deze versneller mocht tot 1974 worden toegepast en is tot die tijd ook veelvuldig aan betonmengsels toegevoegd. Een bekend voorbeeld daarvan is de Kwaaitaal vloer. Calciumchloride is vanaf 1974 verboden toen is het besef ontstaan dat chlorides in beton niet bevorderlijk zijn voor de staat van de wapening.
De roestontwikkeling bij chlorideschades is beduidend anders dan bij carbonatatieschades. Bij chloridecorrosie kan een lokale put in het ijzer ontstaan. Het ijzer lost als het ware op en wordt door het vocht meegevoerd door de betonconstructie naar buiten. Door de putvorming in de wapening neemt de sterkte van de wapening significant af. Afhankelijk van de locatie en aantal wapeningstaven kan daardoor de constructieve veiligheid in het geding raken.
Andere veelvoorkomende schades aan betonconstructies zijn scheurvorming bijvoorbeeld als gevolg van thermisch verhinderde krimp of overbelasting. Daarbij zien we regelmatig problemen rondom dilataties en de afdichting ervan. Op het moment dat de afdichtingen niet of onvoldoende functioneren ontstaan vaak vochtproblemen en kan chloride houdend dooiwater over de betonconstructie stromen.
